قوز قرنیه چشم
مدیریت قوز قرنیه چشم طی دو دهه گذشته به طور قابل توجهی تغییر کرده است. ظهور مداخلات جدید از جمله اتصال متقاطع قرنیه، بخش‌های حلقوی قرنیه درون ناحیه‌ای و درمان‌های ترکیبی گزینه‌های درمانی متنوعی را برای پزشکان قرنیه برای توان بخشی بصری بیماران قوز قرنیه فراهم می‌کند.
کراتوکونوس یک بیماری پیشرونده، دو طرفه، نامتقارن، اکتاتیک است. که باعث نازک شدن پیشرونده قرنیه و قوز قرنیه چشم می‌شود که منجر به آستیگماتیسم نامنظم و زوال بینایی می‌شود.
اصطلاح کراتوکونوس از واژه‌های یونانی kerato-idis (قرنیه) و konos (مخروط) گرفته شده است. جان ناتینگهام اولین نویسنده‌ای است که کراتوکونوس و ارتباطات آن را توصیف می‌کند. جالب اینجاست که الگوریتم درمانی پیشنهادی وی شباهت‌های زیادی به الگوریتم مورد استفاده امروزی دارد. دستگاه‌های نوری گزینه مدیریت انتخابی در مراحل خفیف با جراحی آخرین گزینه است.
یک پروژه اخیر با استفاده از روش دلفی اصلاح شده، از متخصصان سراسر جهان خواسته است تا بحث و جدال موجود در مورد قوز قرنیه و سایر اختلالات حفره‌ای را روشن کنند. سی و شش چشم پزشک تخصص خود را برای رسیدن به اتفاق نظر در مورد روش‌های تشخیصی و گزینه‌های مدیریت قوز قرنیه به اشتراک گذاشتند. در نتیجه، قوز قرنیه در اصطلاح بیماری حفره ای اولیه طبقه بندی شد در مقایسه با سایر آسیب‌های قرنیه که منجر به نازک شدن قرنیه بدون داشتن یک جز اکتاتیک می‌شود.
دلایل پیشرفت بیماری
قوز قرنیه به طور معمول از بلوغ آغاز می‌شود و تا دهه سوم یا چهارم زندگی تمایل به پیشرفت دارد. میزان پیشرفت قوز قرنیه در افراد متفاوت است و معمولاً در بیماران جوان بالاتر است. این بیماری تقریباً 20 سال پس از تظاهرات اولیه به ثبات می‌رسد.
شیوع کراتوکونوس گزارش شده بسیار متغیر است، زیرا تحت تأثیر بسیاری از عوامل مانند گروه انتخابی بیماران، موقعیت جغرافیایی و معیارهای تشخیصی قرار دارد. به طور خاص، شیوع در سراسر جهان متفاوت است. از 0.0003 در روسیه تا 2.3 در هند باشد، بیشترین شیوع کراتوکونوس در ادبیات 0.054 در ایالات متحده است. انتظار می‌رود استفاده گسترده از توپوگرافی قرنیه و معیارهای تشخیصی رایج منجر به افزایش شیوع گزارش شده و آمار بروز شود. در یک مطالعه اپیدمیولوژیک اخیر در هلند، گزارش شده است که شیوع سالانه قوز قرنیه پنج تا ده برابر بیشتر از آنچه قبلاً تخمین زده شده بود.
پیشرفت قوز قرنیه معمولاً منجر به زوال بهترین حدت بینایی اصلاح شده با عینک (BSCVA) می‌شود. با این وجود، کاهش میزان بینایی اصلاح نشده و BSCVA برای مستند کردن پیشرفت قوز قرنیه ضروری نیست. بیماران جوانتر باید در فواصل زمانی کوتاه‌تر معاینه شوند.
بیماری قوز قرنیه چشم در زنان و مردان
قوز قرنیه در هر دو جنس زن و مرد رخ می‌دهد. در چندین مطالعه هیچ غلبه جنسیتی گزارش نشده است. در حالی که گزارش‌های اخیر شیوع بیشتری در میان بیماران مرد را نشان می‌دهد.
عوارض بیماری شامل:
از دست دادن بینایی در درجه اول به دلیل آستیگماتیسم نامنظم و نزدیک بینی به دلیل برجستگی قرنیه و در مرحله دوم به دلیل زخم قرنیه اتفاق می‌افتد. نازک شدن قرنیه معمولاً در قرنیه مرکزی و همچنین قرنیه انتروتمپورال رخ می‌دهد. قوز قرنیه پیشرفته به ندرت ممکن است به هیدروپس قرنیه، به اصطلاح قوز قرنیه حاد، که در آن شکستگی‌هایی در لایه Descemet رخ می‌دهد.
شکاف‌های استرومایی، باعث ورود آب به استروما می‌شود. منجر به ادم استروما و زخم‌های احتمالی شدید قرنیه می‌شود. بیماران معمولاً از بین رفتن ناگهانی بینایی و برخی از ناراحتی‌های چشمی در چشم آسیب دیده همراه با درد محدود و تزریق ملتحمه را گزارش می‌کنند.
تشخیص قوز قرنیه چشم
تشخیص بیماری، به ویژه در مراحل اولیه، به ویژه در جلوگیری از اکتازیای iatrogenic در بیماران مبتلا به اشکال تحت بالینی قوز قرنیه که تحت عمل جراحی انکساری قرار می‌گیرند، ضروری است. طی دهه گذشته، پیشرفت‌های مهمی در زمینه تشخیص و مدیریت قوز قرنیه گزارش شده است.
توپوگرافی و توموگرافی قرنیه از جمله مفیدترین فن آوری‌ها برای ارزیابی سطح قرنیه قدامی و خلفی هستند. زیرا می‌توانند ضخامت قرنیه و نقشه‌های ارتفاعی را ایجاد کنن. همچنین می‌توانند تصویربرداری و تجزیه و تحلیل اپیتلیال را ارائه دهند.
بخش قدامی. علاوه بر این، ابزار ارزیابی بیومکانیک قرنیه پارامترهای مفیدی برای تشخیص و نظارت بر بیماری فراهم می‌کند. پیشرفت‌های فن آوری تقاضا برای سیستم‌های طبقه بندی جدیدتر را افزایش داده است. به عنوان سیستم‌های قدیمی‌تر، اگرچه بسیار قابل قبول است، اما شاخص‌های توپوگرافی و توموگرافی یا نقشه‌ها و پارامترهای بیومکانیکی را با هم ترکیب نمی‌کند.
سیستم‌های طبقه بندی بر اساس پارامترهای ترکیبی توپوگرافی، توموگرافی و بیومکانیکی، اطلاعات ارزشمندی برای تشخیص و نظارت بر قوز قرنیه چشم ارائه شده است.
گزینه‌های درمان و مدیریت فعلی عبارت‌اند از:
عینک و لنزهای تماسی در کراتوکونوس
در موارد اولیه کراتوکونیک ممکن است از عینک استفاده شود. به دلیل عوامل مختلف بیماری، از جمله آستیگماتیسم نامنظم زیاد و آنیزومتروپی قابل توجه، دستیابی به دید رضایتمندی از دیدگاه اغلب دشوار است. از طرف دیگر، لنزهای تماسی با پرداختن به عیوب انکساری و بی‌نظمی قرنیه قدامی در بیماران کراتوکونیک می‌توانند دید رضایت بخشی ایجاد کنند.
نوع لنزهای تماسی تجویز شده به مرحله قوز قرنیه بستگی دارد. لنزهای نرم، ممکن است در اوایل بیماری برای اصلاح نزدیک بینی، آستیگماتیسم منظم کافی باشند. با پیشرفت بیماری، لنزهای سخت نفوذپذیر گاز (RGP) یا لنزهای تخصصی مختلف، مانند لنزهای ترکیبی ممکن است لازم باشد.
آشنایی با عملکرد لنزهای تماسی
لنزهای تماسی نرم قرنیه دید مناسب، تبادل پارگی کافی، اکسیژن رسانی قرنیه همراه با سهولت در دست زدن و میزان پایین عفونت را در صورت کنترل صحیح ارائه می‌دهند. RGP در موارد پیشرفته دید بهتری نسبت به لنزهای نرم ارائه می‌دهد. اما اغلب با ناراحتی و احساس جسم خارجی، مشکل در سانتراسیون اپتیک در میخچه‌های مخروطی کاملاً نامناسب و عدم توانایی مناسب لنز در برخی موارد پیشرفته همراه است.
پیشرفت‌های اخیر در مواد و طراحی لنزها، این مشکلات را برطرف کرده است. در موارد عدم تحمل RGP، هر دو عدسی ترکیبی لنز و لنزهای ترکیبی می‌توانند زمان اسفاده را بهبود بخشند.
رویکرد piggyback شامل یک لنز RGP قرنیه بر روی یک لنز هیدروژل سیلیکونی نرم، ترکیبی از افزایش راحتی بیمار با عملکرد بینایی کافی است. به عنوان مثال، یک لنز نرم با قدرت مثبت بالا (4D) در صورت افتادگی مخروط، مرکز لنزهای صلب را بهبود می‌بخشد.
لنزهای ترکیبی از یک لنز RGP مرکزی و یک لنز دامن نرم محیطی تشکیل شده‌اند. بنابراین عملکرد بصری یک لنز صلب را با راحتی و ثبات لنز نرم ترکیب می‌کنند. لنزهای اسکلرال اغلب مخصوص موارد پیشرفته هستند. لنزهای اسکلرال فعلی عملکرد بصری و راحتی خوبی دارند.
مواد پیشرفته و قابل قبول نفوذ اکسیژن در لنزها و طراحی‌های منحصر به فرد امکان اکسیژن سازی قرنیه و تبادل اشک را فراهم می‌کند. سفارشی سازی با استفاده از بخش قدامی OCT و اشکال مختلف ابزار اندازه گیری پروفایل قرنیه، مورد حمایت قرار گرفته است. تحمل لنز و نتایج بینایی را بسیار بهبود می‌بخشد.
بخش‌های حلقه قرنیه اینتراسترومال
بخش‌های حلقوی قرنیه‌ای اینترسترومال (ICRS) دستگاه‌های پزشکی ساخته شده از مواد مصنوعی هستند که برای تغییر شکل و قدرت شکست قرنیه طراحی شده‌اند. کاشت ICRS یک روش ایمن و برگشت پذیر است که می‌تواند به صاف شدن قرنیه و بهبود نتایج بینایی برسد. عوامل مختلفی از جمله نوع ICRS، روش درج و انتخاب بیمار در نتیجه نهایی نقش دارند.
در حال حاضر انواع مختلفی از ICRS موجود است. انواع مختلفی از ضخامت، قطر و مشخصات ICRS را ارائه می‌دهد. انتخاب مناسب ICRS عمدتاً به عیب انکسار، ضخامت قرنیه و قرائت کراتومتری بیمار کراتوکونیک بستگی دارد. قطرهای حلقه کوچکتر اثرات پهن شدن را افزایش می‌دهند و اغلب در بیمارانی که عیب انکسار بیشتری دارند استفاده می‌شود.
انتخاب مناسب بیمار برای نتیجه بصری نهایی کاشت ICRS بسیار مهم است.
هیچ دستورالعمل کلی وجود ندارد اما بیشتر متخصصان موافقند که بیماران باید معیارهای زیر را داشته باشند:
- فاصله بینایی تصحیح شده در زیر 0.9 در نمره اعشاری
- عدم تحمل استفاده از لنزهای تماسی
- عدم وجود زخم در قرنیه
ایجاد کانال‌هایی در اعماق قرنیه (70-80٪ ضخامت کل قرنیه)، جایی که قسمت‌ها در آن قرار می‌گیرند. می‌تواند با استفاده از تکنیک مکانیکی یا استفاده از لیزر فمتوسکند (30) حاصل شود. ایجاد تونل لیزر فمتوسکند با اطمینان از عمق دقیق، کاشت و کاهش خطر عوارض جراحی و بعد از عمل، ایمنی در کاشت ICRS را افزایش داده است.
تاکنون هیچ ناموگرام مشخصی برای این روش وجود ندارد و بیشتر محققان از داده‌های تجربی و تحلیل ذهنی استفاده می‌کنند. تعداد بخش‌های کاشته شده، محل قرارگیری و استفاده از چندین بخش از سبک‌های مختلف در بین مطالعات متفاوت است.
تعداد قسمت‌های کاشته شده باید با توجه به الگوی توپوگرافی قوز قرنیه چشم تصمیم‌گیری شود. در موارد مخروط مرکزی کاشت دو بخش نتایج مطلوب را ارائه می‌دهد. در حالی که در موارد شیب دار شدن تحتانی یک کاشت کافی است.
اکثر متخصصان نتایج رضایت بخشی را پس از کاشت ICRS از نظر حدت بینایی و کیفیت نوری گزارش می‌دهند. به نظر می‌رسد که بیماران با قدرت بینایی ضعیف در زمان جراحی احتمالاً از این روش بهره‌مند می‌شوند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد نتایج طولانی مدت به پیشرفت بیماری در زمان جراحی بستگی دارد. با اشکال پایدار نتایج مطلوبی را برای مدت زمان طولانی‌تر نشان می‌دهد.
پیوند قرنیه
معرفی ارتباط متقاطع قرنیه (CXL) در اواخر دهه 1990، به طور قابل توجهی مدیریت بیماران کراتوکونیک را تغییر داده است. مطالعات اخیر کاهش قابل توجهی در تعداد سالانه کراتوپلاستی‌های انجام شده پس از معرفی CXL را گزارش کرده است. بیشتر مطالعات میزان موفقیت بیش از 90٪ در تثبیت پیشرفت قوز قرنیه را پس از استفاده از CXL گزارش می‌کنند.
برای کسب اطلاعات بیشتر و خرید محصولات و تجهیزات پزشکی و دندان پزشکی می توانید به سایت آرشیدا طب و یا اینستاگرام مجموعه مراجعه فرمایید.
