تاثیرات اختلال شنوایی در پردازش مغز
کم شنوایی کودک هرچند خفیف می‌تواند در طولانی مدت بر نحوه پردازش صدا در مغز تأثیر بگذارد. وقتی به دنیا می‌آییم، مغز ما چیزهای زیادی برای یادگیری دارد. برای نوزاد تازه متولد شده، هر آنچه در مورد دنیای اطراف خود می‌آموزند از حواس آنها ناشی می‌شود. بنابراین، اگر مغز کودک از اطلاعات حسی محروم شود، به رشد خود ادامه می‌دهد، اما به روشی دیگر.
یک مثال خوب در این مورد از کودکانی است که ناشنوا متولد می‌شوند. تحقیقات نشان داده است که بزرگسالانی که از زمان تولد ناشنوا بوده‌اند، تغییراتی در نحوه پردازش اطلاعات حسی مغز آنها ایجاد می‌کند. قسمت‌هایی از مغز که به طور معمول صداها را پردازش می‌کنند (اصطلاحاً قشر شنوایی) نیز توسط محرک‌های بینایی فعال می‌شوند.
تفاوت ناشنوایی مادرزادی و ناشنوایی در بزرگسالی
ما همچنین می‌دانیم که زمان بندی همه چیز است. اگر کسی در بزرگسالی ناشنوا شود، مغز او به طور ناگهانی تغییر نمی‌کند، یا اصلاً تغییری نمی‌کند. اما اگر کودک ناشنوا متولد شود، مداخله زودهنگام کلیدی است. اگر این کودکان بخواهند شانس شنیدن خود را به حداکثر برسانند، باید در چند سال اول زندگی خود به کاشت حلزون مجهز شوند.
تا همین اواخر، دانشمندان معتقد بودند که این دوره‌های حساس فقط در موارد محرومیت شدید حسی پدید می‌آید. به عنوان مثال، در کودکان ناشنوا که دسترسی کمی به صداها دارند یا به آنها دسترسی ندارند، اعمال می‌شود. با این حال، تحقیقات نشان داد که حتی کاهش شنوایی خفیف تا متوسط در دوران کودکی با تغییر در روش پردازش صدا در مغز در دوران بلوغ ارتباط دارد.
بررسی کم شنوایی حسی عصبی
در مطالعه انجام شده، پاسخ‌های مغزی گروهی از اختلال شنوایی حسی عصبی خفیف تا متوسط را هنگام گوش دادن به صداها اندازه گیری کردیم.
کاهش شنوایی حسی، کاهش شنوایی دائمی است که در اثر آسیب به گوش داخلی، در این مورد حلزون گوش ایجاد می‌شود. کسانی که کم شنوایی خفیف دارند بین 20-40 دسی بل از دست می‌روند. به طور معمول پیگیری گفتار را در شرایط پر سر و صدا دشوار می‌کند. کسانی که کم شنوایی متوسط دارند بین 41-70 دسی بل ضرر دارند. که پیگیری مکالمه بدون سمعک را دشوار می‌کند.
اصواتی که آنها گوش می‌دادند، از صداهای ساده غیر گفتاری (مانند بوق) تا صداهای پیچیده غیر گفتاری (که به نظر مانند گفتار می‌آمدند، اما بدون هیچ کلمه یا اطلاعات قابل تمایزی) متفاوت بودند. آنها همچنین به صداهای گفتاری (پیچیده از نظر صوتی و زبانی) گوش می‌دادند.
ما از روشی به نام الکترو انسفالوگرافی یا EEG برای اندازه‌گیری مقدار کمی فعالیت الکتریکی که در مغز در پاسخ به اصوات اتفاق می‌افتد، استفاده کردیم. از آنجا که می‌دانیم پاسخ‌های مغزی در دوران کودکی حتی در افرادی که شنوایی طبیعی دارند تغییر می‌کند، کودکان را به 8-12 سال و 12-16 سال تقسیم کردیم. ما 46 کودک کم شنوا و 44 کودک، با شنوایی طبیعی را آزمایش کردیم که در گروه‌های جوان و مسن تقریباً برابر بود.
تفاوت پردازش مغز بین افراد شنوا و ناشنوا
با بررسی نتایج تحقیقات چندین تفاوت بین پاسخ مغز کودکان کم شنوا و کسانی که کم شنوایی ندارند، یافتیم. اما مهمترین یافته مربوط به پاسخ مغز است که از زمان تشخیص مغز تغییر در صداها علامت می‌دهد. در حالی که کودکان کوچکتر با کم شنوایی خفیف تا متوسط نسبتاً نرمال پاسخ مغز به تغییر صدا را نشان می‌دهند، کودکان بزرگتر با کم شنوایی این کار را نمی‌کنند. در واقع، به طور متوسط، مغز کودکان بزرگتر با کم شنوایی به هیچ وجه این پاسخ‌ها را نمی‌دهد.
بررسی بیشتر برای کسب اطمینان
ما در ابتدا نتایج را باور نکردیم و فکر کردیم که یافته‌های ما ممکن است اختلافات تاریخی بین گروه آزمون جوان و گروه آزمون قدیمی را منعکس کند. به عنوان مثال، پیشرفت در غربالگری پزشکی و فناوری سمعک ممکن است بین کودکانی که در یک زمان زودتر متولد شده‌اند و بعد از آن متولد شده‌اند، تفاوت داشته باشد، در نتیجه نتایج بهتر برای کودکان کوچکتر به وجود می‌آید. اما برای بررسی اینکه آیا نتایج واقعی هستند، باید ببینیم وقتی بچه‌های بزرگتر بزرگ می‌شوند چه اتفاقی افتاده است.
برای تماس مجدد با كودكان كم شنوا كه در سن(8-12 سال) در طول مطالعه اولیه بودند، شش سال منتظر ماندیم. این کودکان اکنون بین 13 تا 17 سال داشتند که تقریباً در همان سنی بود که گروه بزرگتر در مطالعه اول داشتند. از میان افرادی که موفق به برقراری ارتباط با آنها شدیم، 13 نفر موافقت کردند که برای آزمایش مجدد برگردند. ما از یک آزمون مشابه شش سال قبل استفاده کردیم.
نتایج ما را متعجب کرد. در حالی که شش سال پیش، مغز این کودکان قادر به تشخیص تغییر در صدا بود. اکنون این پاسخ‌ها یا ناپدید شده و یا کوچکتر شده بودند. به نظر می‌رسید که مغز آنها دیگر تفاوت مهم بین صداها را متوجه نمی‌شود. اگرچه این کودکان هنوز هم می‌توانند تفاوت‌ها را تشخیص دهند، اما پاسخ‌ها نشان می‌دهد که مغز تغییر یافته است. میزان کاهش شنوایی کودکان همان شش سال قبل بود. بنابراین، نتایج ما نشان می‌دهد که در مغز کودکان کم شنوا با تغییر سن، تغییراتی در مغز ایجاد می‌شود.
تشخیص زودتر و درمان بهتر
یافته‌های ما سوالات زیادی را در رابطه با علم و مداخله مطرح می‌کند. در مطالعات انجام شده، صداها از نظر بلندی برای كودكان كم شنوا در مقایسه با كاهش شنوایی متفاوت است. سوالات مهمی که باید بپرسید این است که آیا اگر آنها را با استفاده از صداهای آرامتر آزمایش کنیم؟ آیا الگوی مشابهی از نتایج را برای کودکان با شنوایی عادی پیدا خواهیم کرد؟
یافته‌های ما ممکن است توضیحی در مورد بالاتر از حد انتظار مشکلات زبان در کودکان مبتلا به کم شنوایی باشد. گام مهم بعدی این است که آیا این تغییرات مغزی با مشکلات زبانی در این کودکان ارتباط دارد یا خیر؟ و آیا می‌توانیم افراد در معرض خطر مشکلات آینده را پیش بینی کنیم؟
از سال 2006، به نوزادانی که متولد شده‌اند، چند روز پس از تولد، صفحه شنوایی نوزادان ارائه شده است. با این حال، اختلال شنوایی خفیف به طور معمول بررسی نمی‌شود. بنابراین در بسیاری از این کودکان تا اواخر کودکی، حتی در همه، مشاهده نمی‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که این ممکن است خیلی دیر باشد. همچنین، در حالی که سمعک‌ها در افزایش صدا به درستی عمل می‌کنند. در حال حاضر قادر نیستند بسیاری از تغییرات کیفیت صدا را که کودکان کم شنوا تجربه می‌کنند، برطرف کنند. بنابراین ممکن است پیشرفت در فن آوری، همراه با مداخلات زودهنگام، اساسی برای جلوگیری از تغییرات مغزی مرتبط با کاهش شنوایی در کودکان قبل از وقوع باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر و خرید محصولات و تجهیزات پزشکی و دندان پزشکی می توانید به سایت آرشیدا طب و یا اینستاگرام مجموعه مراجعه فرمایید.
