آشنایی با بیماری آتروفی مغزی
آتروفی مغزی یکی از ویژگی‌های مشترک بسیاری از بیماری‌های مغز است. آتروفی هر بافتی، به معنای کاهش اندازه سلول است. به دلیل از دست دادن تدریجی پروتئین‌های سیتوپلاسمی باشد. در بافت مغز، آتروفی توصیف از دست دادن نورون‌ها و اتصالات بین آن‌ها است. آتروفی را می‌توان به کوچک شدن مغز تعمیم داد.
آتروفی فقط در یک منطقه محدود از مغز تأثیر نمی‌گذارد. منجر به کاهش عملکردهایی می‌شود که ناحیه مغز را کنترل می‌کند. اگر نیمکره‌های مغزی که دو لوب مغز که مخچه را تشکیل می‌دهند تحت تأثیر قرار می‌گیرند. در اثر آن فکر آگاهانه و فرایندهای ارادی ممکن است مختل شود.
درجاتی از انقباض مغزی به طور طبیعی با افزایش سن اتفاق می‌افتد. مغز انسان رشد کامل می‌‌نماید. حداکثر جرم خود را در حدود 25 سالگی بدست می‌آورد.
مغز به تدریج با گذر هر دهه زندگی، بخشی از جرم خود را از دست می‌دهد. تا سن 60 سالگی میزان از دست دادن، نسبتاً کم است. تقریباً 0.5 تا 1٪ از حجم مغز در سال از دست می‌رود. در سن 75 سالگی، مغز به طور متوسط 15 درصد کوچکتر از سن 25 سالگی است. برخی از مناطق مغز مانند حافظه کوتاه مدت بیشتر از نقاط دیگر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. مردان در مجموع توده مغزی بیشتری نسبت به زنان از دست می‌دهند.
علائم بیماری
بسیاری از بیماری‌هایی که باعث آتروفی مغزی می‌شوند، با زوال عقل، تشنج و گروهی از اختلالات زبان به نام آفازی همراه هستند. زوال عقل با اختلال پیش‌رونده حافظه و عملکرد فکری مشخص می‌شود که به اندازه کافی شدید است.
زوال عقل در مهارت‌های اجتماعی و کاری تداخل ایجاد می‌کند. اختلال حافظه، انتزاع، کاهش توانایی یادگیری، کاهش درک بصری. فضایی و عملکردهای اجرایی را به همراه دارد. از نمونه آن‌ها عدم توانایی در برنامه‌ریزی، سازماندهی و تعیین توالی است.
ممکن است در افرادی تشنج ایجاد شود. تشنج می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد و به صورت گمراهی، حرکات تکراری عجیب، از دست دادن هوشیاری یا تشنج ظاهر شود.
آفازی‌ها گروهی از اختلالات هستند که با اختلالات در گفتار و درک زبان مشخص می‌شوند. آفازی نیز باعث اختلال در درک مطلب می‌شود. آفازی بیان در انتخاب عجیب کلمات، استفاده از عبارات جزئی، بندهای جدا از هم و جملات ناقص منعکس می‌شود.
بیماری‌ها و اختلالات
- بیماری پیک که آتروفی مغز را نشان می‌دهد
- بیماری آلزایمر (اسکن MRI با وضوح بالا پیشرفت آتروفی مغزی را در بیماری آلزایمر نشان می‌دهد)
- فلج مغزی، که در آن ضایعات (مناطق آسیب دیده) ممکن است هماهنگی حرکتی را مختل کند.
- زوال عقل سالخورده، زوال عقل موقتی و دمانس عروقی
- بیماری پیک، باعث تخریب تدریجی سلول‌های عصبی در مغز می‌شود.
- بیماری هانتینگتون و سایر اختلالات ژنتیکی که باعث تجمع سطح سمی پروتئین‌ها در سلول‌های عصبی می‌شود.
- لکودایستروفی‌ها، مانند بیماری کراب، که غلاف میلین محافظت کننده از آکسون‌ها را از بین می‌برد.
- مولتیپل اسکلروزیس، که باعث التهاب، آسیب به میلین و ضایعات در بافت مغزی می‌شود.
- صرع، که در آن ضایعات باعث تخلیه الکتروشیمیایی غیرطبیعی می‌شود که منجر به تشنج می‌شود.
- بی‌اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و سایر اختلالات خوردن
- سوء تغذیه، ناشی از کمبود
- اختلال دو قطبی، از دست دادن قابل توجهی از بافت مغز در طی دوره های شیدایی. با این وجود تأیید نمی شود که آیا این قسمت ها باعث از بین رفتن بافت مغز می‌شوند.
- اسکیزوفرنی
- انسفالومیوپاتی میتوکندریایی، که در عملکردهای اصلی سلول‌های عصبی تداخل ایجاد می‌کند.
آتروفی قشر خلفی
در خلفی‌ترین قسمت مغز، قشر بینایی، ناحیه‌ای از مغز که اطلاعات بصری در آن دریافت و پردازش می‌شود، نهفته است. وقتی آتروفی قشر مغزی در این ناحیه مغز به دلیل تخریب عصبی رخ می‌دهد. اولین علامت اختلال در بینایی شخص ظاهر می‌شود.
یک اختلال شایع بینایی که در بیماران مبتلا به آتروفی خلفی قشر دیده می‌شود، سیمولتاناگنوزیا است. جایی که فرد قادر نیست چندین مکان را به طور هم زمان ببیند. یا به سرعت توجه خود را بین این نقاط جابجا کند.
هنگام مشاهده تصاویر مغزی که از آتروفی خلفی قشر رنج می‌برد. می‌توان کاهش حجم مسیرهای بینایی پشتی و شکمی را مشاهده نمود. جایی که محرک‌های بینایی به قشر بینایی آورده می‌شوند.
اطلاعات یکپارچه به مناطق دیگر مغز ارسال می‌شوند. از آنجا که این اختلال منجر به اختلالات بینایی می‌شود، معمولاً تشخیص از دست رفته یا تأخیری وجود دارد. زیرا تصور می‌شود مشکلی در چشم وجود دارد. در حالی که واقعیت این است که مشکل در مغز است.
بیماری‌های پریون
گروهی از انسفالوپاتی‌های همیشه کشنده که باعث مرگ تدریجی سلول‌های عصبی می‌شوند.
عفونت‌ها
هرگاه یک عامل عفونی یا واکنش التهابی به سلول‌های عصبی و آکسون‌های مغز را از بین می‌برد. این موارد شامل موارد زیر می‌باشد.
- انسفالیت، التهاب حاد در مغز
- نوروسیفیلیس
- عفونت در مغز یا آکورد نخاع
- ایدز، بیماری سیستم ایمنی بدن
- مواد مخدر ناشی از
- الکل
- نورولپتیک
معیارهای تشخیص آتروفی مغزی
- CT مغزی با سیستم‌های مختلف درجه بندی آتروفی مغزی
- آتروفی لوب تمپورال داخلی (MTA)
- آتروفی خلفی (PA)
- آتروفی قشر مغز (Fgca )
CT و MRI معمولاً برای مشاهده مغز برای آتروفی مغزی استفاده می‌شود. سی تی اسکن با استفاده از اشعه ایکس از مغز تصاویر مقطعی می‌گیرد، در حالی که MRI از یک میدان مغناطیسی استفاده می‌کند. با استفاده از هر دو اندازه‌گیری، می‌توان چندین تصویر را با هم مقایسه کرد تا ببینید آیا حجم مغز با گذشت زمان کاهش یافته است یا خیر.
تفاوت از هیدروسفالی
تشخیص آتروفی مغزی از هیدروسفالی دشوار است زیرا هم آتروفی مغزی و هم هیدروسفالی شامل افزایش حجم مایع مغزی نخاعی (CSF) است. در آتروفی مغزی ، این افزایش در حجم CSF در نتیجه کاهش حجم قشر مغز ایجاد می شود. در هیدروسفالی ، افزایش حجم به دلیل خود CSF اتفاق می افتد.
برای کسب اطلاعات بیشتر و خرید محصولات و تجهیزات پزشکی و دندان پزشکی می توانید به سایت آرشیدا طب و یا اینستاگرام مجموعه مراجعه فرمایید.
